Marunong Palang Umibig.pdf

Media

Part of Bulaklak

extracted text: sa 20 bulaklak s la/ GUH>T M LEONCIO 6. ZAPATA 19 5?. pananaWk ng ko silang pagng sa> Pagman halos siya nakapagkina Imelda, Ang mga ito rin napansin o Oo mamakimahusay ng damit, magiliw at ma~ galang sa pakikitungo at nahirang na “Bituing Manlalaro ng taong 1950” sa Pa mantasan ng Sto. To mas dahil sa kahusayan sa paglangoy at paglalaro ng “basket ball”. Kung sino ang mapalad na binatang ito, bayaan nat'n ang kanyang mga kamagaaral ang siyang mag b ady a ng kan yang pangalan. —Mabuhay...! Mabuhay si Roberto Valdez... Mabuhay...! —halos panabayang hiyaw ng mga nag-aaral sa Paman tasan, nang ang bat kang manlalaro ay dumaong Sa Piyer 7, buhat sa isang pakikitunggfli sa Lunsod ng Sebu, na, taglay sa pag-uwi ang mga sagisag ng pagwawagi sa languyan at “basket ball”. Mar?m:ng sumalubong na manlalaro sa kanilang “idolo”, at, sabihin pa, bukod sa mga lalaki ay marami ang ya ay ganda, sig, magdalji, mga dalagang kamag-aaral r naghandog ng pagba.ti. —Maligayang bati, Roberto -• masayáng pahayag ni Imelda, na, pagkatapos sabitan ng kuwintas ng sampaguita ang binati ay kinamayan ito nang mahigpit. Ma sayáng masaya si Imelda, Higit kailan man ay noon niya naramdamáng kumabp. ang kanyang dibdib at fila bumilis ang tibok ng kanyang puso. —Kápurihan ka ng ating Pa mantasan. bumabati ako —nakangiting salubong ni Merylin, na naghandog ng pumpon ng bulak lak. —Tumatahip ang kanyang dibdib. Mayroon pa siyang nais sabihin sa manlalaro ay hindi na mabigkas ng kanyang mga bi. —Sagisag ka ng kabataan ating lahi, Roberto —bating lubong naman ni Editha. na, - ~ katapos kabitan ng bulaklak ang solapa ng amerikana ng binata ay mahigpit na kumamay sa manlalaro. Dahil sa kagalakang nag-uumapaw sa kanyang puso sa pagkasalubong na iyon sa kanya hindi j ' ' pasaiamat, lalo na Merylin at Editha. naman ay hindi na ang pagkukulang sa kanila ng manlalaro, paano’y nalulunod ang kanilang mga puso sa kagalakan. Sa lipunan ng mga nag-aáral Pamantasan ng Sto. Tomas, kung mayroong naipipintas ang mga kapwa binata, ay ang kalamigan nito sa pakikipagusap sa mga babae, hindi lumiligaw sa kangino man at ni hindi halos nakikipagsayaw kung mayroon sdlang id naraosi na pagtitipon. Samantala, sa dako naman ng kababaihan, ang pin tas ng mga ito, na hindi naman masabi sa iba, ay ang i pagkakumibo dili ni Rober to at ni hindi man magbulong sa kanila, maging sa biro o tutuo ng anumang kataga ukol sa pag-ibig. Nguni, ang tutuo, sa kabila ng mga kapintasang iyan, lahat sila’y humahanga at nagmamahai kay Roberto. Oh, kung magagagawa lamang nila ang pagpapahayag ng pag-ibig, na, di - masisinsay sa katutubong ugali at kabutihang asal, disin sana’y naipahayag na nila ang lihim nilang pagmamahal sa binata. —Sinasayang mo ang magagandang pagkakataon, Roberto’ —pahayag ng isa sa mga kaklase niya sa pag-áaral ng bat&s> —kung ako ang pagpapakitaán ng ganyang mga dalaga, agad bibigyan. —May panahon la, Mario, ako’y para sa kaninag-áaral pa; hindi sila ang- karerang iuuwi ko sa amin, —lagi niyang tugon. Sadyang mahina ka; ang lagay ba’y kung ligawan mo sila’y hihinto ka ng pag-aarai? Ibigay mo lamang ang kanilang hilig, wika nga. • Ayoko pang mabuyo sa mga pananagutan. Sa bagay na sinasabi mo’y madali ang pumasok, nguni t mahirap ang lumabas. Tila, ka naman hindi nag-aaral ng batas; maliligtasan ang lahat kailan ma’t marunong kang magtanggol sa sarili; nalilimot rtio na yata ang karapatan ukol sa “self-defense”. —Madri; nguni, ayokong sila’y papaniwalain sa hindi katotohanan —at pagkasabi niya’y tumalikod sa mga kaibigan nagtungo sa “canteen”, upang magpawing uhaw. Dahil sa pagwawagi ng mga manlalaro ng Pamantasan ng Sto. Tomas na pinangungunahan ni Roberto, isang sayawang idinaos sa Sky Room ang inihandog ng “Central Board of Stu dents”, isang samaban ng mga nagsisipag-aral. Dahil sa ang sayawang iyo’v sa Dis. 3, 1952 BULAKLAK 21 ' » karangalan ng mga manlalaro, si Roberto Valdez ay hindi naman naging patay na lukan, wika nga. Marunong din naman siyáng magbigay, kaya, higit sa lahat ng pagkakataon, ay noon nakita ng marami na ang kanilang “¡do lo” ay lagi nang sumasayaw. —Kumibo ka dili, Roberto, magsalita ka naman, —ang sa pagkainip marahil ni Imelda ay pabirong nasabi sa kasayaxy na binata. —Ano ang sasabihin ko? —pa rang wala sa ni Roberto. —Aba, wala mang sabihin ibig nang mayamot ni Imelda, pagka’t makalawa nang tanda si lang sumasayaw ay walang anumang sinabi sa kanya ang bina ta. Ang totoo’y naghihintay si Imelda ng anumang kataga ni Roberto ukol man lamang iyon. Natapos ang kumibo si Roberto, sana ni Imeldang purihin siya ni Roberto, magparamdam man la mang ng kahit bahagyang pagtatangi, pagpapahalaga sa kan ya, subali, lumayo kay Imelda na hindi humuma munti man. Pinamulahan ng mukha ang dalaNang sumunod na tugtog nakita sa gitna ng bulwagan ang kasayaw ni Roberto ay Editha. dalaga, ang tibok ng maliit na puso... —Kay ganda ng bulwagang ito, ano Roberto; at kung ganitong tayo’y nagsasayaw, ay kay-ganda ng yugto ng buhay, hindi ba? na si Masayang masaya ang sabik na sabik, mabilis r’y pagwawalang halaga sa kanya; nanghihinayang naman siyang makaraan ang pagkakataon sa mga bi sig ni Roberto, . . . kaya... kinusang ihikg ang mukha sa balikat ng binata, at parang isang musmos na nangangailangang ipaghele ng Ina. Nararamdaman ni Robertong nakadampi sa kanyang balikat ang mabangong ulo ng kasayaw, nanatili rin siya sa Walang Imik Na Binatang Kiming-kimi Sa Pag suyo, May Balisay Ng Pagsinta Na Sa Puso Nakatago. loob ay naitugon katuwaan sa pakikipagsaka bang nalala—pataka, nguni, sa kanya o ukol sa pagkakataong tugtog, hindi man Hinihintay —sa yaw na yao’y naging matabil si Editha. Nguni’t si Roberto’y tila wa lang pandinig, wari’y walang kamalayan sa nangyayari sa damdaming nagpupumiglas ng kasa yaw. —Hindi mo ba ako pinakikinggan, Roberto? —Ah.... Ehe... mayroon ka bang sinasabi sa akin, Editha? Ulitin mo nga —pagmamaangmaángan ng binata. Dinamdam ni Editha ang wanguni’t pagwa»> PALANG■ tur walang i walang bahala. —Idolo, Idolong pang-unawa — pagkamuhi ni Editha sa ipinakita sa kanya ni Roberto. Sa pagkakainan, ang nakasalo naman sa isang hapag na may kalayuan sa karamihan ay si Merylin. Bakit hindi matutuwa ang, dalaga? Bakit di niya iibiging makasalo ang Idolo? Katulad ni Imelda at Editha, bagaman hindi (Sundan sa pahina 63) KUWENTO NI VICTOR VALENCIA s 1 f' Dis. 3, 1952 BULAKLAK Marunonq Palanq Umibiq (Buhat sa pahina 21) sila nagkakaalaman, sadyang naghihintay rin ng pagkakataong masarili si Roberto—Hindi ka ba nasasayahan ngayong gabi, Roberto? —nakatanaw noon sa malayo si Rober to na tila may iniisip. —Ah, bakit hindi... —tuyot na tugon. —Ano ang sa pagkakataong ito’y maitatangi mong sanhi ng iyong kasayahan, Roberto —usisa ng dalaga. —Ang bulwagan, mga ilaw, at ang tugtog ng orkesta. —Wala na bang iba? Ang pagdakila sa iyo ngayong ga bi, ang pagtatangi sa iyo, ang paglulunggati ng ilan upang maging matalik kang kaibigan; ang kanilang.. —Bah... sukat ang pasalamatan ko ang lahat ng iyan, Mer lin. Hindi na pumakli si Merylin. Tumayo si Roberto at inaanyayahan ang dalaga na sumayaw. At, samantalang sila’y nagsasayaw sa saliw ng isang matamis na “waltz” ay malambing na nagtanong ang dalaga. —Ngayon, Roberto, ngayon mo sabihin sa akin kung talagang wala kang masasabing sanhi ng iyong kasa^ahan. Mabangung-mabango si Mery lin, mapupungay ang kanyang mga mata, mapupula ang kan yang mga labi at ang malalambot na daliri ay nakabilanggo sa isang kamay ni Roberto. —Ngayo’y lalo akong walang masasabi, —nagkaila si Roberto. (Pagka’t ... .wala ba siyang pakiramdam?) Natapos ang sayawan. Sa pag-uwi’y nagkasama-sama sa isang kotse sina Imelda, Mery lin at Editha sa anyaya ng isang binatang kanilang kaibigan. Wa lang may nais magbuka ng bi big. —Kay palad niyang si Rober to, ang ating Idolo —-nasambit May kasamanq csponqha—at nananatili Gumagamot sa may mga sakit na Tuberculosis sa bahaybahay. SAN VICENTE Clinic ** Btauadok. MmBa Ur. J. Uriaiwz T Especial ¡ ta sa T. B. ■ NajTBanay Ba pMrifl JL ■ Vienna, Londres. Gayundin su bughaw na kulay at ginintuang lalagyan na may e.^pongha. ng binatang kaibigan nlla. —Idolo ?... Idolong pagkit, — pakli ni Imeldang wari’y nagdaramdam. —Idolong atsoy,—tugon naman ni Edita. —Idolong torpe! —katlo naman ni Merylin. —Bah! Kayo lamang tatlo ang nakita kong isinayaw ni Rober to, kayo pa ang namimintas nga yon. Baka naman... Naunawaan nila ang ibig tukuyin ng binata, kaya hindi na si la umimik. X X X X Lingid sa kaalaman ng tatlong dalagang kamag-aaral sa Pamantasan, si Roberto ay katulad din ng karaniwang binatang marunong umibiq. Hindi nga la mang katulad ng pag-ibig ng mapupusok na binatang hindi nasisiyahan sa iisang kasintahan. Hindi siya mapagsamantala upang paluhain lamang ang isang babaing kalarawan ng kanyang ina. Nuon ay naisanla na ni Rober to ang kanyang puso sa isa ring natatanging kariktan sa kanilang Anq pinakabaqo* pinakamadaiinq paraan sa napakaqandanq kutis nayon, kay Mercedes". Naging matapat si Roberto sa kanyang kasintahan, kaya lag! siyang umiiwas na matukso ng iba pang dilag. Isang umaga, araw ng Linggo, naisipan nina Editha, Mery* lin at Imelda na dumalaw sa tahanan nina Roberto sa pinakamasayang nayón sa Bulakan. Si Imelda ang nagmaneho ng awtong sinakyan nila. Nagkataong nang umagang iyon, si Roberto ay nakasamang magsimba ng kanyang kasintahang si Mercedes. Kaya’t ang kapatid niyang si Mario ang tumanggap sa tatlong dalaga. Hindi naman nalaon at natanaw ni Mario na dumarating ang kanyang kapatid. —Ow, hayun na pala sila, — wika ni Mario sa kanilang panauhin, nang makita niyang kakawit-bisig pa ni Roberto si Mer cedes at kapuwa ito namumupol ng mga bulaklak sa malapit na hapilang patungo sa kanilang tahanan. Buhat sa durungawan ay na kita nina Imelda, Editha at MeryBago! Ang “Angel Face” na nasa ginintuan at may salaming sisidlan Sa isang pahid lamang ng Angel Face “puff” ay dudiPnt^n ang inyong balat ng makinis, di nangingintab at napakagandang ku tis! Nababagay sa amimang kutis! At ang “Angel Face” ay nananatiling matagal kaysa karaniwang pulbos, sapagkat ang saligan at pulbos na ito ay iisa! Hagay sa inyong “handbag”! Ngayon, ito’y nasa manipis, magarang lalagyang may salamin, espongha at napakainam na “Angel Face”—at ito ang tumpak na gamitin ninyong make-up! Handa upang dulutan kayo ng sariwa, bagong kutis sa loob ng 5 segundo—saan marg dako' anumang oras. At ito’y di maaaring tumapwu Maiibigan ninyo. Pumili sa 6 na mga kulay. lin ang dumarating na si Rober to na may kakawit-bisig na magandang dalaga. Hindi man sila nagkakaaiam, ay sumikdo ang kanilang dibdib sa paninibugho. ’ —Sino po ba ang kasamang iyon ni Roberto ? —ang di napigilang usisa ni Imelda kay Ma rio. —E, siya po ang magiging hipag ko. At... parang pinagtiyap ang pagdaramdam, ang tatlo ay hindi na nahintay sina Roberto at Mercedes. Nagsipanaog at nag§isakay agad sa awto at humahagibis silang lumisan. Umaalimbukay ang alikabok sa dinaraanang lansangan sa nayon. Nagtaka si Roberto kung ba kit biglang umalis ang kotseng natanaw niyang nasa tapat ng kanilang bahay, kaya’t.... —Sino ba, Mario, ang nanggaling ditong sakay ng humaharurot na kotseng iyon? —Sila raw ay sina Imelda, Editha at Merylin....
Date: 1952
Rights