Buhay na larawan

Media

Part of Bulaklak

Title: Buhay na larawan
extracted text: Abril 11, 1956 BULAKLAK J 7 muli niyang narinig ang pagtunog ng'timbre ng kanyang telepono. —Sino ito... ? —tanong ng doktora. —Ako... aking mahal... Hindi ako makatulog hangga ngayon... Marahil ay dahilan sa laki ng kagalakang nag-uumapaw sa aking dibdib, dahil sa nalalapit nating pagiisang-dibdib... Nagbaka-sakali lamang ako sa pagtawag... Hindi ko iniisip na ikaw man ay hindi pa rin nakakatulog hanggang sa mga oras na ito... —sagot ni Rogel, sa kabilang dulo ng kawad. lbinalita tipan ang nakausap ng doktora sa kapagkakamali ng niya sa telepono, may mga ilang saglit pa lamang ang nakalilipas. —Nang malaman kong hindi ikaw ang dinukot ay saka lamang ako nakahinga ng maluwag at nakapagpasalamat sa Diyos... — sagot nl Rosella. —Hindi itutulot ng Diyos, Di Mapagkatulog, Hindi Mapalagay, Laging Na Sa Diwa'y Ang Kanilang KasaL mahal ko, na mangyari sa akin ang gayón... sapagka’t ikaw ay malulungkot at luluha... Ang mga tapat sa pag-iibigan ay inaalagaan at sinusubaybayan ng kapalaran, hanggang sa matupad ang kanilang magagandang pangarap sa buhay... —sagot naman ni Rogel. (J1OBELA Nl ^ARMANDO DEGUZMAN —Ano ang gagawin mo sa araw na ito... ? —tanong ng doktora. —Ako’y hahandugan ng aking mga kaibigan ng isang “stag party” mamayang gaay bi. Pagkagaling ko roon magtutungo ako riyan, upang ikaw ay makapiling at maibalita ko sa iyo ang nangyari sa akin sa buong maghapon... —malambing na sagot ng binata. —Kuner gayo’y matulog ka na, mahal ko... —Oo, ikaw man naman ay gayón din, aking mahal... —Pagkagising ko ay tatawagan kita, upang ibalita ko sa iyo ang aking napanaginip... —;Gayon din ang aking gagawin, kung ako ang unang magising... —sagot ni Rosella. Kasunod ng katagang iyan, na napinid narig magkasabay ang dalawang telepono. Kapuwa sila nakatulog nang mahimbing at tanghali na nang mangagising. Iilang saglit silang nagkausap sa telepono, sapagka’t abut-abo.t na ang may sakit na naghihintay sa tanggapan ng bisita, sa malaking tahanan ng doktora. —Pagkatapos ng party mamava ay saka na ako paririyan, upang magkausap tayo ng mahaba... ani Rogel. —Hihintavin kita... Huwag ka sanang magtatagal sa vartU' sapagka’t ako’y maiinip sa paghihintay sa iyo... bilin ni Rosella. —Oo, sisikapin kong makarating diyan agad —ani Rogel naman, bago ipininid ang rating diyan agad —ani telepono. KINAGABIHAN... Sunod-sunod halos na dumating sa “Jungle Bar” ng Manila Hotel, ang matatalik iSunddn sd pahina 81) WlNDl MALAMAN Ni R<A SELLA KUN6 8AKIT NATp> 1.0 ANó KANYAN& LÜHA AT •'3 MAY TAKOT NA NAMAN& NASA KANYAN& PUSO. walang iniwan aa paroparong pa-' giray-glray na lumabas. sa Rusina, at nang muling pumasok ay hawak na ang boteng sa boong akala niya’y alak nga ang laman. Hindi n:ya batid na iyon pala’y pinagsidlan lamang ni Binday ng Alcohol Denaturado, a “Wood Alcohol” na glnagamit sa pagpapaningas ng Kusinilya. Isang mabagsik na Ingridyenteng nakakalason, at ang ilang lagok lamang ay labis nang makamatay ng isang kabayo. INUMIN KAYA NI ERLINDA ANG LAMAN NG BOTENG IPINALALAGAY NA HINIEBRA? (ITUTULOY) ISANG TANYAG... (Buhat sa pahina 19) panig niya, ang kanyang kakayahan. Ang mga tao ay halos napipigil ang pahina dahil sa nakikita nilang ang mabibilis na tuldok sa bastidor ay mabilis na nakayari. Ang bawat panig ay humahanga sa kanilang namamalas. Pinupuri ng mga mayamang nagmamasid ang kakisigan at kabilisan ni Maria. Gayón ding paghanga at pagpupuri ang inuukol ng mga nagmamasid sa hindi kilalang bordadora. Ang ginagawa ng dalawa ay dumating sa pinakamahirap na bahagi. Natutuwa ang mga nagmamasid kay Maria at hinuhulaan nilang, sa bahaging ginagawa ay magagahis ni Maria ang kalaban. Nguni’t laban sa inaasahan, ang kalaban ni Maria ay matatag at patuloy na mabilis ang mga daliri sa pagtuldok at paghigit ng sinulid. Ang mga tuldok ay tiyak at hindi sumasala. Patuloy na nakikita ang kayarian na maganda at kahangahanga. . Isa sa mga taong nakatingin sa mahiwagang bordadora ay hindi napigil ang sarili sa pagsasalita ng malakas. —Tingnan ninyo, anya — ang kagandahan, kalinisan at ang mga kulay na parang sariwangsariwa; hayan, malapit nang matapos. —Ang pinupuri ay ang ginagawa ng kalaban ni Maria. Totoo nga naman. Hindi náglipat-saglit at ang ginagawa noon ay natapos. Ang dalaga ay tumindig at tumanaw sa lahat ng panig. Isang maugong na palakpakan ang iniukol ng maraming tao nang makita siyang nakatapos. Hindi pa natatapoa si Maria* Natigilan ito. lnukulan ng tuigin ang bastidor ng kalaban na nakalapag, at nakita niya ang kayarian. Natigilan si Maria. Muling umugong ang pagbubunyi ng mga tao sa naunang nakatapos. Masaklap na hatol ang gayón sa isang napipdan. Dinamdam ni Maria ang nangyari. Nanlulupaypay siya at hindi makatunghay sa mga tao. Ganoong napakalamig ay para siyang sinis.gan. Ang pawls niya ay hum.h.lam sa kanyang mga mata. isang kapasyahan ang bumangon sa isip ni Maria, ang pagpapatiwakal. Hinawakan ang gunting na ginagamit at isasagawa na sana ang makutim na tangka. Siyang paglaplt ng mahiwagang kalabafl, at anya; Maria! huwag. Hindi mo dapat gawin ang tangka mo. Mangilabot ka. Dapat kang lujnawig upang magsisi. Ang iyong kataasan, kapalaluan at hindi mabuting pakikitungo sa mga nag-akyat sa iyo, ay dapat mong pagsisihan. —Sino ka ba? —payamot na naitanong ni Maria. —Ako ang hinahangad mong makalaban; ang Dyosa ng Karunungan. Pinakiharapan k i t a . upang ang malí mong pagkakilala sa sarili ay huwag nang maulit, at ang karampatang parusa ay dapat mong matamo sa kaukulang panahon. Napatigagal si Maria. Ang pagkatingin niya sa Dyosa ay nagbabadha ng almlangan. Ibig niyang ibuka ang bibig upang humingi ng tawad ay hindi niya magawa. Ang kapalaluan din ang nakapangyayari sa sarili. Ang kanyang mga mata ay nagsisimulang manalim. Siyang pagsasalita ng Dyosa. —Mula ngayon, ang iyong katangian sa paghabi, ay dadalhin mo sa lahat ng panahon. Sa pamamagitan ng paghabi, gagawin mo ang iyong magiging tahanan. At sa tahanang iyong yayariin, ay doon ka mabubuhay. At nakita na lamang ng mga tao ang untiunting paglalaho ni Maria at nang ito ay maparam ay lumitaw ang isang malaking gagamba na noon din ay nagsimulang humabi ng kanyang tahanan. Nangabaghan ang mga tao. Hindi nila akalaing humantong si Maria 6a gayong kalagayan. Natitii han sila sa pagtingin sa patuloy na paggawa ng gagamba. Sa paggawa ng kanyang bahay. —Hanggan diyan mga anak ang kuwento. Maging aral nawa sa inyo ang alnapit ni Marla. —Napakalungkot po ng kanyang sinapit, ingkong. —Si Pekta ang nagsaEta. —Iyon ay nangyari, upang maputol ang kanyang kapalaluan. Kaya, kayo mga anak, iyang pagpapalalo sa kapuwa ay huwag ninyong magagawa-gawa. Mangilabot kayo sa sinapit ni Maria. —Isa nga pong magandang aral ang sinapit niya, ingkong. —Siya, kayo ay dapat nang lumakad. Il'ligpit pa ninyo ang-mga alaga ninyo. —Opo, ingkong. Lalakad na po kamt —Si Manuel ang nagpaalam. —Samahan kayo ng Mahal na Poon. —WAKAS— BUHAY NA LARAWAN (Buhat sa pahina 17) na kaibigang inanyayahan ni Abogado Santos, na siyang may handog ng idaraos na “stag party”, alangalang sa nalalapit na pakikipag-isangdibdib ni Rogel. Ito man naman ay naroon na rin at nakangiting nakikipagkamay sa bawa’t dumating at bumati sa kanya. I ^Z,--.7Z,- MANUEL ZAMORA Sumusugpo Sa Anemia! Aho y may anemia sapul pa noong ako’y na.-aaral sa mababang grado hanggang sa aking primera anyo ng "high school." Ako nuo'y pay at. maputla at mabrna sa blase. Matapos akonv matainom ng Tiki-Tiki Extract Manuel Tamura sa luwina ako ngayo’y mal uso g na may kutis na animo’y rosas at ang aking anemia ay ganap na naAndrea Bartn!„^e Ang Tiki-Tiki Extract Manuel Zamora ay isang maoisang pampalusog na. sagana sa Bitamina B complex, ito y suniasansala ai luinuiunas sa ocnBeri’ diuresis at anemia; tuxnutulong sa pagtunaw ng kinam at sumusugpo sa nagsiMinulang pagkatuyo. Ito y isang hgtas na panlun.is sa mga ka ramdamang nagpapahina. Ang nagdadalang-tao o i>agpjipasusong mga ma at mga bata ay kaHangang ito'ynO2riwi!“ataa5 Ur,nfi na rtu. SALAPING GANTIMPALA Ito »n;mR b,Song boteng ouy „ tc 98LR Hidolgo I Abril 11, 1958 BULAKLAK 81 Sinimu’an ang inuman ng alak .Isang madaling tablan, kaharap ng mga nagmamalagihay na rin ang lumapit pa kay Rogel, pagkatapos na tunggain ang nalalabing wiski sa kanyang hawak na kopa. —Bakit mo binili ang, buong baka... gayong mur' ang gatas at maaari ka na\ mang bumili ng unti-unti...? —tanong ng lasing nang tatangu-tango pa sa pagsasa’ita. —Siyanga..; bakit maaga kang nakaisip na magbigti..? —susog ding tanong ng isa n a m a n g nagmamalagihay nang mapulang-mapula ang mukha. Nangiti muna si Rogel, lumagok ng serbesa sa hawak na baso, saka marahang sumagot. . —Ang pag-aasawa ay katulad din ng kamatayan, mga kaibigan... Iya’y may panahon nang pagdating, sa ayaw mo’t sa ibig. .—Pero, kung hindi ka lumigaw, hindi darating iyan... —biglang sagot ng isa sa mga kaharap na namumu82 Bü LAKLAK Abril 11, 1956 ngay na rin ang mga mata. —E, bakit naman hindi liligaw... Ang ibig mo ba’y maparis sa iyo, na gayong mahigit n a n g tatlumpung taon ay hindi pa marunong lumigaw hangga ngayon, kava hindi makapag-asawa... —pakli naman ng isa, na naming sanhi ng malakas na paghahalakhakan ng magkakaharap. —Ang inaalaala ko kay Bogel ay baka inatulad sa kaibigan rihting si Masiong, na habang ang asawang abogada ay nasa hukuman at humaharap sa usapin, ay siya naman ang naiiwan sa bahay na naglalaba ng mga lampin at nag-aalaga sa bata... — anang isa pa. Nagkatawanan ang magkakaharap, sapagka’t ang Masiong na sinasabi nito ay kasa^kuyang pumapasok sa kanilang kinalalagyan. Narinig pala ni Masiong ang sinabi ukol sa kanya, kaya nakangiting sumagot. —Mabuti na ang maglaba* ng lampin at mag-alaga ng bata, kaysa katulad ng kaibigan nating nagsalita na kaNaisMauli Ang Lakas, Napababafa Ang Glándula Hindi na kailangan ngayoñ añg magtiis buhat sa paglalaho ng pagkalalaki at lakas, panghihina ng imp at katawan. nerbiyos maruming dugo balat ná may karamdaman kalungkutan hindi mapagkatulog yapagka’t isang Manggagamot na Amerikano ang nakatuklas ng Laang ma-dali at maginhawang paraan upang mawakasan ang mga bagabag na ico. Ang tuklas na ito ay naya kaayaayang ayos tabletang madaling lu'iu_ kin. Ganap na walang panganib, magllligtas sa inyo sa operasyon ng glándula at nakaDagdudulot ng bagong sigla at kabataan sa llbo-libo. Tuwl. rang nagkakablsa sa glándula at nerbiyos at nagbibigay ng bagong saganang dugo at lakas sa inyong mga ugat. Makikita at madarama sa inyong sarili ang kabataan. Magni. ■tngnlng ang ihyong mga mata magic n kavo ng kasiglahan at ma. nanalavtay sa Inyong k^tawan ang lakas át sigla ng kabataan. At ang kahangahanga at bagong pangpalakaa ng mga glandulang ito na kun? taw.arm av Vi-Tab<j ay plnananagutan. Napatunayan ito ng libo ’;bo sa- Amr-rika at ipinamamah^gi naa-von ng mga botikarvo d'to r>a Pilipinas sa Halim ng pananagutang ga-. nap na makasisiya ea Inyo o fsasauh f’1'* «nvong sa’ani. Dapat kayong padamhin ng kalakasa-n at magkn-^ n ng t-»eal makadama ng kabataan o ibalik lamang ang basvorg na. at r»ng invent* nv h,><a'’u’l. Ang isang tang’ng boMyang naglalaman ng 43 Vi-Tabs ay munang-mura ang halaga at ang pananaguTT2 T/mUh tftn aT1£ magsa. V 1" JL vLDS sanggalang sa inyo. Vi-r*bt Tablat contain a tn Grain*, Iron Lbria*, lJ/a; .ulne, »/*; Acid Araenotia. 1/2ÍK»; Pu.Srr'zfld x Vomli*, l/10j Pituitary W/>,ic, ] i - - tnyrold gub.^nco Whola, /24; A4r* Who!», 1/^; YohlrnbLa» J/24; ZJxx Pboaphlda, 1/30. sapi sa Kapisanang Hampasbakya. —Anong hampas-bakya... ? —nakatawang tanungan ng mga kaharap. —E, hindi makapanaog kung ayaw ang asawa... at ni hindi makapagpaalam na aalis, oras na makitang hawak na ng asawa ang bakya nito... at nang minsang magtanan sa pag-alis... alam ninyo ang nangyari nang magbalik... ? —Ano ang nangyari... ? tanungan uli ng mga kaharap na sinundan ng tawanan. —Nagkasira-sira ang bakya ng asawa sa kanyang ulo... kaya matagal na hindi nakapanaog ng bahay... —sagot ni Masiong, na sinundan ng halakhakan ng lahat. —Hindi marahil mangyayayari kay Bogel ang bagay na iyan... —anang isa naman. —Malay natin... Iyang bait ni Bogel na iyan... Ang sabihin mo’y baka pagsuotin pa iyan ni Bosella ng kamisola... —sunggab ni Pakito, na malagihay na rin, na iki-' nangiti lamang ni BogeL —Huwag mong gagawin iyan, Bogel... Hindi baleng mag-nait gaun ka... pero huwag kang magkakamisola at kahiya-hiya... —nakatawang salo ni Bamon, na malakas ding ikinatawa ng magkakaharap. Patuloy ang inuman at ang pagbibiruan, hanggang ikawalo ng gabing yaon, - na siyang oras na ipinaghiwa-hiwalay ng magkakaibigan. Luían ng kanyang awtong nagtungo si Bogel sa bahay ng kanyang katipan. Inabutan niyang naghihintay si Bosella. —Naiinip ka na ba, mahal ko... ? —masuyong tanong ng binata, saka inilagda sa pisngi ng doktora ang isang matamis na halik. —Alam mo nang nagiging kainip-inip sa akin ang mga sandali, habang ikaw ay hinMffl CHILES HOSPITAL & MATERNilV Lahat ng uri ng karamadaitian — Operasyon, Pánggágamot At Panganganak MAY RAYOS X AT HUSTONG KAGAMITAN SA KLJN1KA AT l a b o r a t o Rv o SCHOOL OF MIDWIFERY DR. M. FLO RENDO, M.D. 135 Gastambicte, Sampaloc, Maynila Tel. 3-79-34 M. F. H. F1DSUNO DR. PILAR V. CRUZ — FIDELINO _ MGA DALUBMASA SA PACPAPAANAK. NA WALANG SAKlT. BOCIO 1LONG LALAMUNAN, TONBlL AP^NDICITIS. MATRIS DAANAN Nd XHI, LUSLOS, BALI NG BUTÓ. SAKlT NA LIHIM, BALAT.' IUKA iTJur^KCULOSIS. May PneuniOtnoi ux at Rayoa.X ya mga BATA KLINIKA: R-318 Mercedes Bldg. Oras: 9'30-12:00 N.U. 3:30-6:30 Ñ.H. Plaza Miranda,' QuLapo Tel. 3-33-26 — Tahanan Tel. 7-20-53 - di ko nakikita at nakakausap... —malambing namang sagot ng dalaga. —Kaya naman sinikap kong makaparito agad, upang huwag kang mainip, aking mahal... —maagap na sagot ng binata, saka naupong kapiling ng katipan. Nang magkapiling na silang nakaupo ay saka nabanggit ni Bosella, ang guniguning-takot na hindi niya malaman kung bakit hanggang nang mga sandaling yaon ay lumiligalig sa kanya. —Ukol sa ating kasal ay wafla kang dapat na ikatakot •. na matutuloy ang ating pagiisahgdibdib. Hindi na taon. hindi' buwan, ngin, kung hindi oras na lamang at magaganap na ang ating malaong pinanabikang pagharap sa dambana... —sagot ni Bogel. —Ewan ko nga bá... Hindi ko malaman kung ana ang aking kinatatakutan... nguni’t ako’y natatakot... Kakaba-kaba ang aking dibdib... Hindi mapanatág ang aking kalooban... at lagi nang may kalungkut^ng nakikisüno sa aking puso... Tila may kung anong. pangitaing sumusurot sa aking paningin, habang nalalapit ang ating kasal... ^s—ani Bosella, sa marahan at basag na tinig. —Limutin mo ang kalungkutan... Ang lagi mong isa-isip ay ang kaiigayahang naghihintay sa atin, pagkatapos nang kasal... Pagkatapos ng agahan sa Manila Hotel ay magtutuloy tayo sa Baguio, at pagkaraan ng isang buwan ay magtutuloy tayo sa Hongkong... sa Hapon... sa Haway... Sa Amerika •.. sa buong daigdig... —ani Bogel, saka muling hinagkan ang mabangong pisngi ng katipan. —Iyan ang iyong pangarap at iyan din anjj sa akin. • • Kahimanawari ay matupad ang pangarap nating dálawa|| —nakangiting tugon ni Bosella. Marami pa S'lang napag-usapan, bago marahang tumindig si Bogel at nagpaalam sa katipan, nang marinig niyang tinugtog ng malaking orasan sa bahay na yaon ang.ikalawa ng madalipgaraw. —Matulog ka na, pagkaalis ko, —ang bilin ni Bogel, pagkatapos na gawaran ng halik ng pamamaalam ang kanyang mahal. —Gayón din ang iypng gawin. Huwag ka nang magdaan kung saan-saan. Umuwi ka na at pagdating mo sa bahay ay matulog ka... —ganting bilin ng doktora. Sa ganyan sila nagkahiwalay. Buhat sa bahay ng kanyang katipan ay tuwiran nang umuwi si Bogel.,Si Bosella naman ay nahiga na, upang jnakatulog. Nguni’t gayong mariing piriipikit ang Tiyak kanyang mga mata ay kung bakit ayaw siyang dalawin ng antok, hanggang sa abutin pa siyang gini linggo ang ating bibila- sing ng tawag ni Bogel sa telepono, pagdating na pagdating sa bahay. —Hangga ngayori ba naman ay hindi ka pa natutulog, mahql 9 —Pinipiiit ko nga sana, nguni’t ewan kung bakit ayaw akong dala win ng antok... MaTahil ay sa laki ng galak na nag-uumapaw sa aking dibdib, dahil sa nalalapit nating kasal... —¿ng sagot ni Bosella, sa hangad na huwag nang mabalisa ang kanyang katipan. —Matulog ka na, at hüwag mo akong alalahanin. Ma ma ya lamang marahil ay aantujdn na rin ako, —patapos ng dalaga. —Hindi na rin ako matutulog habang ikaw ay gising... Magusap na lamang tayo sa telepono, hanggang sa tayo ay sa’bay na antukin, —tugon ng binata. —Ipinapayo ko sa iyong matulog ka na. Masama sa iyo ang mapuyat, sapagka’t maghapon ka pang pumapasok. Ayaw kong mangalumata ka sa araw ng ating kasal. Matulog ka na at ipinangangako ko sa iyong ako man áy matutulog na rin... ani Bosella. —Ikaw ang bahala kung iyan ang iyong ibig. Alam mo na namang walang iniutos sa akin, na hindi’ko sinunod... Kung gayo’y “sweet dreams”, mahal ko, —patapos ni Bogel. —Gayón din sa iyo, aking mahal, —tugon naman ng doktora. Pagkatapos na ipinid-ang telepono, ang ginawa ni Bosella ay kmuha buhat sa aparador ang kahong k-nalalagyan ng kanyang damit-pangkasal., Isinabit itong kasama ng mahabang belo sa isang dulo ng kanyang kama, matagal na tinitigan, saka nakangiting hinagod-hagod. Nang ang mahabar.g belo ay hagkan na niya at idiit sa kanyang pisn¿i, hindi malaman r.i Bosella kung bakit natulo ang kanyang luha, lumakas Abril 11, 1956 BULAKLAK 83 ang kaba ng kanyang dibdib at may taknt na namang nakisuno sa kanyang puso. Gayón man ay pinilit niyang aliwin ang kanyang sarili. Ginunitá niya ang sinabi ni Rogel • •. Limutin mo ang kalungkutan... Ang lagi mong alalahanin ay ang naghihintay sa ating kaligayahan pagkatapos ng ating kasal... Pabulong niyang inuulit iyan sa sarili, habang nakatingin siya sa larawan ni Rogel, na nakapatong sa ibabaw ng kanyang tokador. Buhat sa kinatatayuan ay mara-' han siyang humakbang, kinuha ang larawan ng katipan, matagal na idinikit sa kanyang pisngi... pinaliguan ng halik... idinikit sa kanyang dibdib, upang marahil ay marinig nito ang ibinubulong noon ng kanyang puso... “Rogel, aking niahal, hindi na magtatagal at matutupad din. ang pangarap nating kaligayahan.. Patuloy na hinahagkan-hagkan niya ang larawan ng katipan, hanggang sa siya’y mahiga... Ipinatong ito sa ibabaw ng kanyang unan, at patuloy na tila kinakausap. ‘'Rogel, mapaligaya kaya kitang gaya ng aking pangarap...?” Hindi malaman ni Rosella, kung bakit naluha siya, pagkatapos na bigkasin ng pabulong ang tanong na iyan, kaya’t nabasa ng luha ang larawan ni Rogel, nang ito’y muling halikan at idtkit sa kanyang pisngi. Nasa ganyang ayos si Rosella, nang muli niyang marinig na tumunog ang timbre ng kanyang telepono. Lnisip niyang hindi na maaaring tumawag ang kanyang katpan, pagkatapos na magkasundo silang matutulog na. Naitanong niya sa sarili, kung sino pa ang maaaring tumawag sa kanya sa gayong oras. Wala siyang magunitang sino man. Nagawi ang kanyang mga paningin sa. bukas na durungawan habang siya’y nag-ilsip. Nakita niyang laganap ang di magkitang-suruting karimlan. Parang binabayo ang kanyang ¿'.I nib, habang patuloy ang pagtu iog ng timbre ng telepono. Aliniangan siya ngayon, kung yaon ay ¡api», niyang tagutln o hind*... (ITUTULOY) GININTUANG... (Buhat sa pahina 15 sa isang taksing naghihintay at buhat noon ay iniwasan mo na ako! —Ano naman ang napagusapan ninyo noon, Bert? —Humingi siya nang paumanhin. Sinabi niyang siya’y nagkamali at pinagsisisihan naniya ang lahat. Hiniling niyang m^gKasundo kami uni —nniui h o aKaiaing lauunbot ang Kanyang puso, na, sa aKaia k o y sniugas ng oaKal. Hindi Da ang saoi pa niya noon! "isa nang satuugating, magoaraya! Lnot utmang ang bauaang papawl sa tyo! Sacamai ai nanggang maaga y na/ciUua Riba! Maaauwas pa aleo sa iyol At, ang iba pa niyang sinabi y Hindi Ko na nga nannig danii sa aking pagmamadaiing makarating sa amin! —Hindi nga kapanipaniwala, Jbanny, nang saoimn ko sa kanyang tapos na ang lahat sa amin. Namagitan pa ang kanyang mga magulang sa amm, ngunrt nágulo lamang ang aking isip pagka’t nag-iisip ako noon kung bakit hindi mo ako binigyan nang pagkakataong maxapagpaliwanag hinggil sa nangyari at ako’y ninsan . mo nang walang paalam. Buhat noon, Fanny, ay. isinaisang-tabi ko muna ang pagibig. Mahirap, nguni’t nagawa ko rin, hanggang sa makalipas ang ilang taon sa ating pagkakalayo. Salamat sa araw na ito ng PASKONG PAGKABUHAY, inaakala kong muling mananariwa at mabubuhay ang ating pagiibigan... Sa huli kong pangungusap na ito’y pinagmasdan kita, Fanny. Nakita kong masaganang luha ang namamalisbis sa magkabila mong pisngi, kaya’t hindi ako nakatiis. —Fanny, kung nasugatan ko ang iyong puso dahil sa kahilingan kong buhayin mo ang ating pag-iibigan, ipalagay mong wala kang narinig sa akin. Alang-alang sa iyong kaligayahan ay nakahanda akong magtiis... —Walang sugat ang puso ko, Bert. Pinananabikan ko ngang magbalik ang ating kahapon, nguni’t... — ...Huli na ang lahat, Fanny? Ganyan ba ang ibig mong sabihin? —Oo, Bert, sapagka’t naibaling ko na sa iba ang aking pag-ibig. Malapit na kaming humarap sa Dambana ng Diyos, nguni’t bago ang lahat, hinihingi ko ang iyong kapatawaran pagka’t ako ang maysala. Magkakalayo tayo, nguni’t laban sa aking puso’t kaluluwa, kaya hindi ko itinuturing na ako’y maligaya, bagaman umusbong sa
Date: 1956
Rights