Walang patawad

Media

Part of Bulaklak

Title: Walang patawad
extracted text: HALAW SA NAKARAAN: COCHINO Samantalang gumugulong parang abimbukay ng alikabok na na ifinasaboy ng hangin sa lansangan ang mahugong na bal it ang lumilikhu ng sari-saring sa pautaba at kuro-kuro ng mga tao tungkol sa malala-gim na sakunang nangyari sa buhay ng babaing mártir na ngayo'y naging bansag na tawaging KUNDENADA, áy mabuting tuwiran tayong ma :taaya 8a kanya upang mabatid natin ang katutohanan^. Gaya ng ating alam, at napatuticnayan din naman ng iba maraming pagkasubok na si Erlinda ay isang babaing pambUltra sa likas na kagitingan, matibay ang damdamin, may matining na kaisipan at lubos ang pagkaunawang ang magpatucakal aii kasalanxng “Mortal” sa Diyos; bagay na mahirap paniwalaann sa anumang dahilan ay hindi niya kukusaing kitilin ang sarili niyang buhay... (IKA-39 NA LABAS) KABALIGTARAN nga ng balitang ikinalat ng mga pahayagan... Ayon sa pahayag ni Binday sa mga alagad ng Batas na kumuha ng ulat sa pangyayari ay hindi kusang nagpakamatay acg kanyang naging Senyora, kundi nagkamali sa pagkatungga ng hindi nalalamanp lason. Sa kabilang dako. .. Batay naman sa “Confecion ante Mortem”, o pagta- • tapat ni Erlinda sa Paring kumumpisal noong inaakalang nasa bingit na siya ng kamatayan, at bago tuluyang nawalan ng malav-tao, ay gaya ng mga pahayag na sumusunod: Na tutoo ngang noong mga sandaling pauwi na silang magkasama ni Binday na galing sa Husgado ay nagdaranas siya ng di mailalarawang hirap ng loob dahil sa kasaklt-sakit na pain. , , _ AA AKA BA<SO Niti GREGORIO C sang iginawad sa kanya ng Hnkom. Kaluluwang nanglulumo sa bugso ng hapis at kalumbayan, dibdib na salanta sa susun-susong dagok ng pagkaapi, pusong wasak na dumurugo sa hinayang at paghihinanakit, diwa, at damdaming nilupig ng nakahihigit na lakas, isip na litung-lito at walang malamang sulingan, mga tayngang tulig at namimingi na sa tungayaw at mga paglait ng mga taong nagágalak na makitang siya’y nakahandusay sa lusak ng pagkasiphayo; at hanggang sa nararamdaman niyang siya na yata ang pinakasawing-palad. sa lahat ng nilikha ng Diyos. Mapaga ang Kaya Ng Bisa Ng AlakAng Bigat Ng Dusa Sa Pusong May Sugat? Ang lahat nang iyo’y sinisikap niyang mapaglabanan. Matatag pa rin siyang naninindigan sa kanyang panatang kamatayan lamang ang makasusupil upang malimot ang kanyang sarili. Datapuwa’t kung baga sa sungit ng panahon, kung masisidhing bugso man ang nagdaang mga unos, ay may babala pa ng lalong linggatong na hindi maiiwasan. ang pagdating, at maaari pang magbunga ng malagim na sakuna. Mangyari. . . Hindi pa sila naluluwatang nakapapanhik sa kanyang tahanan ay nakatanggap na siya ng isang Telegramang galing sa Baliwag, na nagbabalitang ang kanyang ina at ilang kamaganakang malapit ay magsisiluwas sa Mavnila. Hindi sinabi sa babalang iyon ang layun at pakay ng kanilang pagluwas, nguni’t sapat na iyon upang siya’y maligalig makaramdam ng parang panglalaki ng ulo. Pano’y natitiyak niyang nakaabot na sa Baliwag ang sunud-sunod na balita ng mga pahayagan tungkol sa maselang na usaping iniharap ng kanyang asawa, at sampo ng kahiya-hiyang naging hatol sa kanya ng Hukuman. Mangyari pang ang gayo'y labis nang ipagkasakit, kung hindi man ikamatay na bigla sa kahihiyan ng matanda na niyang ina, at ipaghihimutok naman ng mga kamag-anak na madaramay sa kasiraang-puri ng kanilang angkan. Ano pa’t isipin lamang ay nakapangliliit, at ang tutoo’y hindi pa siya mangingiming humarap sa paglilitis ng di ako nakakaramdam ng gutom, kaya kayo na lamang dalawa ni Carlito ang paroon sa Pansiterya. —Natural nganing dili ka man gutumin porke masyadong madamo kamong konsumisyon. Por=-eso kailangan nga piliton mong makaon miski konti para dili ka man magkasakit. —Wala akong ganang kumaín, Binday... kaya hindi J pagkain ang kailangan ko kundi alak, matapang na alak para mag-init ang aking katawan, at makaramdam ako ng ibayong tapang ng loob upang makiharap sa kahi’t na sinong dumating na bisita ko ngayon, at saka kung maaari ay makapagpalimot nga sana sa mga sinasabi mong konsumisyon ko. —Kung alak po lamang, Senyora ay meron akong gakasampo mang Hukom, at hi’t na ilan pang taga-usig kaysa pakiharapan ang mga pagkutya at panunumbat ng kanyang ina at kaniag-anakang darating. Gayón ma’y inihanda na rin ang kanyang sarili, gaya nang pagháhanda sa lalong mahigpit na pagsubok, nguni’t upang magkaroon ng tapang at tibay ng damdamin sa pagtitiis ng gaano mang iuukol na alipusta, ay naisipan niyang patulong sa bisa ng al^k. At gayón nga ang ginawa niya. Kanyang pinakisuyuan si Binday na ¡sama ang bata sa Pansiterya ng Iiitsik upang mapakain ng miswa at puto. —Pati ikaw ay magminindal na rin ng kahi’t anong gusto mo roon. —Ikaw ngani Senyora. . . dili man kamo magasama sa amon para magmodyenda din? —Hindi na’t matamlay ang katawan ko, at saka hintagong kalahating praskong Hinyebra. Ibigay ko sa imo. —Anong klaseng alak... matabang yata eh... ? —Abaw, meron bang alak na mas matapang pa sa Hinyebra Marka-dimonyo? —Hinyebra San Miguel ang ibig muhg sabihin sign* ro. ;. —Yun ngani, Senyora! —Kalahating prasko ba kamo... ? —Higit Yun po’y konti-konti ginakaon maiaki ang akong bitukang munti. Kahi’t giyagis * ng masidhing dalamhati ay ikinatawa rin ni Erlinda ang alanganing sisti at tila hindi kinukusang naipahayag ng naging alilang waray-waray... -jitinuturing na lamang niyang —0 sigi, —anya; —ibigay jtulad sa matandang kapamo na sa akin ivon at saka ? tid. ko na papalitan —Hu, bakit pa sa kalahati ginainom kom kung minsan ai ng bituka kong pa, para gakarampot na miserableng alak lamang. . . Hintay ka lang at gakuhaun ko sandali. At nagtatakbo na nga si Binday upang kunin ang ¿anyang sinisimpang prasko ig Hiniyebra, at nang bumaik ay may dala na ring kopa' at isang baso ng tubig, inilagay nang maayos sa isang maliit na mesitang may gulong na kinuha sa isang tabi ng salas at saka ‘ inilapit sa sopang kinauupan ' ng dating panginoong noo y iyon at saka Uid. sa iyo. J —Salamat at binigyan mu gapa.itan n^”^g-aaii sa ba uasabi wan. —Malugud na lamang ni Erlinda. .—Mainom kanv» ng kontikonti lamang muña, ¿44, pagbahk namin ni Totoy ay uwian ta-kayo ng pansii-maysabaw, para masuli ang nnong lakas, Senyora. —Ah, sabi ko sa iyong huwag mo na akong lata wagin ng Senyora eh I... —Ang sabat naman nito sa masuyong himig ng pagtutoi. — Hindi ba kasunduan naiing magpapalagayan na lamang tayong magkapatid? —Siya, hindi i;a ako maulit... —Nakatawa namang sambot ng Bisaya. —Umpisa na na sa ngayon ay tawagin ko imo ng Manan i. Abril 11. BILVELAK J] kikipaglaro sa isang kuting. —Sigi, Carlito, sama na s¿i Tiya-Binday mo at kayc/y kakain ng puto at miswa. —Amnima-amma. . . Papa sswaa dooon! —Sagot ng bata naman na kay Binday nakalingap nang ti'ngin. —Oo, Totoy I. . . —Boong gi iw namang tugon ng Bisaya. —Halina, sama ka sa Mamay-Binday at; mapapa kita ng puto-miswa salap-salap. At walang munti mang hinagap, o guniguni sa mang.- ayaring malagim na sakuna noong dapit-hapong iyon, ay dinampot ang bata at may bitbit > a isang piyembrera a.y ma- a¿r dak skanr nr,naug 'pai’a p.ibi’-iro ca' Pansiter>’a ng Intsik. Sa ma-daii’t salita... Nang mapag-isa na si Erlinda sa loob ng kanyang tahanan ay muling nagbalik sa gunita ang mga an inong it m na kanyang kinatatakutan. Para niyang nababanaagan sa kab la ng aboibong ulap ang . mabalas k na mukha ng kanyang inang dumalating na kasáma ng ibang malapit pa kamag-nnakang tiyak na waking ibang pakav kundi ang siya’v usigin at psg-itir.gan ng rag-aabmpuyong poor. Maya-mava’v man inj ipiniki: ar.g inga mata at umd ing-iling na parang in v.awaksi sa isip ang mga pangitaing ¡yon, bago yumuko at t'a 11 nghayan a':g piasko ng al.ik na sa mga smith.kng iyon ng kanyang pav-iisa sa laot ng kasaw inn ay siya knmo a ta.;gir:. iii'.iosuhan n vang mah h rgaa ng íulong vpang guinaan-g?an nang kahi’t bahagya ang bigrt ng galaigdig na pa sailing n^kadagan a kanyang buhay. n/<^R4TULoy srx4 e>A ?A&-\woMt HINIZI NA LAMANS KUNPI VA<90K-UA&OK AT NAN<9 MAVAUNAV KORA-KORAN0 PUNO n A • • • ar gat sa kinauN’Lgyan niya a. mg kopa at ‘ agsimula sr'. unt i-unki ■ pjghi>k na s nu •urdan íg t.d g. Nar.o m< biman ny.; ng gumiiguh-t g in it sa kan\m r.g 1 .him unan, .uni’t pagd ating sa k> b ng dibb niya ay ]?!’. 1 ; . i.mbi•; :ay ng ba gong smli sa dnt’n.s pit na m t lmk rg s nga tan a g y<;s.> Laban-- ¿umasaam? :J: 1 - . knns.-.mg paiig" ■' I ia ! -I •> 1■ Fa!<...<a : .and-ila *■ ' * 1! g • ■ i t. ha a •: m ka\i..i ma’y < 1 i r ¡ • ; 1 n: •aaasa:'. war’ng a vm 1; 171 Eg b: gat ang kanyang 1 wo a. a k; Hinting kilos ay X igpatulov s’ya sa ] ;:g-inoni. li:n<;i na sinis’m-simsim lamang kSundcn; sci paluna . •u • i ..a\ i 80 BULAKLAK Abril 11, 1956 soon ¡among nakaraang Ungga <y nakausap ko siya sa Maynila. Siya ang nagsabi sa akin no pabasa raw ninyo ng ay on, at siya rin ang nagbalitang may sakit daw kayo? —Ha?.... —Si mang Ambo ñaman ang hindi makapaniwala sa kanyang naxinig. Paano'y isa pa siya sa mga nakipaglibing nang ihatid sa huling hantungan ang kasintahan ng kanyang anak. — Tai a gang mahal na mahal ka sa kanyang puso! Ayaw pa sanang paniwalaan ni Denang na patay na nga si Angel* Subali't nang patunayan sa kanya NG SWEEPSTAKES ay naglalaro sa SAMPUNG bilang? Mga kaibigan, ito ay isang katotohanan na natupad dahil sa pagkakaroon ng isang bagong pamamaraan ng pagtola. Ang bawa’t libreta ay naglalaman ng SAMPUNG BILANG. Sakaling isa sa mga bilang ang magwagi ng malaking gantimpala, lahat ng biláng o tiket mula sa libretang ito ay magwawagi rin ng malaking premyo! Samantalahin ang bagong paraang ito! BUMILI NG INYONG TIKET para sa bolahan ng sweepstakes sa Abril 22! Tulad ng dati, mahigit na KALAHATING MILYONG PISO ang ipinamamahagi, LIBRE SA BUWIS. PHILIPPINE CHARITY SWEEPSTAKES Ibabang Palapag, Gusali ng NAMARCO M. de ¡a Industria, Maynila Tel. 2-7391 ni aling Trining, ina ni AngeL na patay na nga ang anak nito. ay saka ¡among naniwala si Denang. Nguni’t kalakip naman niyon ang hapding kirot na nabuhay sa kanyang puso.... higit na mahapdl kaysa sa úname niyang kasawian sa paiad ng mga mapagsamanta¡ang apo ni Adan, na matapos siyang lamuyutin sa paiad ng mga ¡yon, ay naiwan siyang lantang bulaklak na wala nang bango. —“Oh, Bakit.... bakit kinailangcmg sapitin ko ang ganitong kasawian? Bakit?.... At bakit ko pa naisipang lumayas sa amin at pagtaksilan si Angel at sumama ako sa lalaking dumaya ng aking pag-ibig? Bakit ko pa sinunod ang kabaliwan ng aldng diwa upang pumagitna sa magulong lunsod ng Maynila? Bakit?.... Bakit?... ." PARANG multong nagbalik sa gunita ni Denang ang isang urnagang naglalako siya ng gulay’ ai isda, na kamunUk na siyang nabundol ng biglang lumikong kotse. ¡sang lalaki ang umibis at nilapitan siya. Iyon si Arturo, na matapos hingin ang kanyang pagpapaumanhin, ay nakipagkilala sa kanya, hanggang sa magipg ¡aging panauhin niya iyon, at matangay siya ng katamisan ng dila nito. hanggang naakit upang liparin ang pinapangarap niyang lunsqd ng Maynila. Sa ginawa niyang pagsama kay Arturo ay nailibing tuloy niya sa paglimot ang mabait na kasintahan, si AngeL At kaya lamang niya naalaala ang pinagtaksilang kasuyo ay nang mal am an niyang may asawa't anak pala ang sinamahan niyang lalaki. Parang nabulagan ay namasukan siya sa isang Bar bilang tagapagsilbi. Nguni’t hindi niya akalin na sa pook na iyon ay marami palang lawin ang maglulugso ng kanyang napariwara nang puri. —Kalamayin mo, anak, ang kapalaran ikinabit sa iyong buhay ng ating Panginoon. —Tinig ng kanyang ama ang gumambala sa malalim na pagdidili-dili ni Denang. —Tena, Denang! —Tawag ni aEng Trining namimighating dalaga. —Soli wan mo kami sa pagbasa ng pasyong mahal! ’^cnutok man ay hindi umimik si Denang. Nakaharap na siya sa ; jng mahal ay parang wala pa siya sa sarili. At nang umaawil m siya ay maiinit na luha ang pumatak sa kanyang dibdib. Naaa niya si Angel! At ang kanyang puso'y nauuhaw.... nauuhaw sa timyas ng pag-ibig ni AngeL ---- WAKAS-1MAY ISANG... (Buhat sa pahina 23) kuwintas ng mapuputing bulaklak ng sampagita na sa kasariwaan ay nagtatapon ng masamyong halimuyak, at sa isang saglit ay parang lumaganap at napuno ang buong restawrang iyon. —Ako! Ako! —Ang namulas na sunod-sunod sa labi ni Erlina. —Ako. Ako.... Tinanggap n:ya ang sampagita at nakita niyang may'sulat na kasama iyon. Nanginginig ang mga daliring dinampot iyon at binuksan. Pinahid ang ulap ng luhang tumatakip sa kanyang paningin at binasa. At saka pa lamang nalunasan ang mabigat na suliranin ng puso ni Erlina. “Erlina, Nabasa ho ang pakikvpagisang dibdib nd Artsmio. Ako'y (nakikiramay sa pagdaramdam mo. Dahil sa pangyayaring iyan, kaipala’y hindi mo na ibabawal sa aking padalhan kitang muli ng sampagita —ang sogisag n'g aking pagmamahal na masusumpungan mong may bangong isusuob sa iyo sa habang buhay. Kaya, tanggapin mo sana, Erlina ang una't huling yamang inihahandog sa iyo ng aking kaluluwa. Rafael.” —WAKAS— Wal ang Pat a wad (Buhat sa pahina 21) kundi laguk-lagok, hindi na konti-konti lamang, kopa-kopang puno na; at habang tumutungga ay lalo siyang nauuhaw. Lalo siyang nagpapanibagong bulas. Nakikita niyang tila panoramang umiinog ang magagandang tanawin sa kanyang paligid, at kasabay niyo’y paTang mga puting silahls na humahawi ng maiitim na guniguni s> kanyang isipan. Napapangiti na siya ng sariwang mga ngiti. Noon lamang siya natawang may matutunog na halakhak. Naislp niyang ang massing pala’y parang masayang panaginip. Wala siyang malay na iyon pala’y simula na ng “Delirio,” o paghihingalo ng isang buhay na nalalapit sa kanyang wakas. Samantala’y patuloy na sumisidhi ang kanyang uhaw. Isang lagok pa, dalawang lagok pa ng alak at sa wari niya’y maaari na siyang makalipad na parang ibon kahi’t walang pakpak. Maaari na siyang makalipad na parang ibon kahi’t walang pakpak. Maaari na siyang makatakas dito sa mundong kahapis^hapis. Hinawakan niya ang prasko at siya’y magsasalln, subali’t wala na palang laman. Ilang patak na lamang ang tumulo sa kopa. Ang ilang patak naeaiak ay hindi sapat upang magkabagwis ang kanyang kahibangan. Sayang. Kung wala na siyang matutungga ay kay daling mapuputol ang kanyang pag-aaliw. Nguni’t hintay! Mayroon siyang naalaala. Nagunita niyang sa estante ng mga kagamitan sa pagluluto sa kusina ay may isang bote ng Giniebra San Miguel na kakaunti lamang ang kulang, at marahll iyo’y nalabi sa isa nilang piging at naitago doon ni Bunday. Dali-dali siyang nagtindig at walang iniwan aa paroparong pa-' giray-glray na lumabas. sa Rusina, at nang muling pumasok ay hawak na ang boteng sa boong akala niya’y alak nga ang laman. Hindi n:ya batid na iyon pala’y pinagsidlan lamang ni Binday ng Alcohol Denaturado, a “Wood Alcohol” na glnagamit sa pagpapaningas ng Kusinilya. Isang mabagsik na Ingridyenteng nakakalason, at ang ilang lagok lamang ay labis nang makamatay ng isang kabayo. INUMIN KAYA NI ERLINDA ANG LAMAN NG BOTENG IPINALALAGAY NA HINIEBRA? (ITUTULOY) ISANG TANYAG... (Buhat sa pahina 19) panig niya, ang kanyang kakayahan. Ang mga tao ay halos napipigil ang pahina dahil sa nakikita nilang ang mabibilis na tuldok sa bastidor ay mabilis na nakayari. Ang bawat panig ay humahanga sa kanilang namamalas. Pinupuri ng mga mayamang nagmamasid ang kakisigan at kabilisan ni Maria. Gayón ding paghanga at pagpupuri ang inuukol ng mga nagmamasid sa hindi kilalang bordadora. Ang ginagawa ng dalawa ay dumating sa pinakamahirap na bahagi. Natutuwa ang mga nagmamasid kay Maria at hinuhulaan nilang, sa bahaging ginagawa ay magagahis ni Maria ang kalaban. Nguni’t laban sa inaasahan, ang kalaban ni Maria ay matatag at patuloy na mabilis ang mga daliri sa pagtuldok at paghigit ng sinulid. Ang mga tuldok ay tiyak at hindi sumasala. Patuloy na nakikita ang kayarian na maganda at kahangahanga. . Isa sa mga taong nakatingin sa mahiwagang bordadora ay hindi napigil ang sarili sa pagsasalita ng malakas. —Tingnan ninyo, anya — ang kagandahan, kalinisan at ang mga kulay na parang sariwangsariwa; hayan, malapit nang matapos. —Ang pinupuri ay ang ginagawa ng kalaban ni Maria. Totoo nga naman. Hindi náglipat-saglit at ang ginagawa noon ay natapos. Ang dalaga ay tumindig at tumanaw sa lahat ng panig. Isang maugong na palakpakan ang iniukol ng maraming tao nang makita siyang nakatapos. Hindi pa natatapoa si Maria* Natigilan ito. lnukulan ng tuigin ang bastidor ng kalaban na nakalapag, at nakita niya ang kayarian. Natigilan si Maria. Muling umugong ang pagbubunyi ng mga tao sa naunang nakatapos. Masaklap na hatol ang gayón sa isang napipdan. Dinamdam ni Maria ang nangyari. Nanlulupaypay siya at hindi makatunghay sa mga tao. Ganoong napakalamig ay para siyang sinis.gan. Ang pawls niya ay hum.h.lam sa kanyang mga mata. isang kapasyahan ang bumangon sa isip ni Maria, ang pagpapatiwakal. Hinawakan ang gunting na ginagamit at isasagawa na sana ang makutim na tangka. Siyang paglaplt ng mahiwagang kalabafl, at anya; Maria! huwag. Hindi mo dapat gawin ang tangka mo. Mangilabot ka. Dapat kang lujnawig upang magsisi. Ang iyong kataasan, kapalaluan at hindi mabuting pakikitungo sa mga nag-akyat sa iyo, ay dapat mong pagsisihan. —Sino ka ba? —payamot na naitanong ni Maria. —Ako ang hinahangad mong makalaban; ang Dyosa ng Karunungan. Pinakiharapan k i t a . upang ang malí mong pagkakilala sa sarili ay huwag nang maulit, at ang karampatang parusa ay dapat mong matamo sa kaukulang panahon. Napatigagal si Maria. Ang pagkatingin niya sa Dyosa ay nagbabadha ng almlangan. Ibig niyang ibuka ang bibig upang humingi ng tawad ay hindi niya magawa. Ang kapalaluan din ang nakapangyayari sa sarili. Ang kanyang mga mata ay nagsisimulang manalim. Siyang pagsasalita ng Dyosa. —Mula ngayon, ang iyong katangian sa paghabi, ay dadalhin mo sa lahat ng panahon. Sa pamamagitan ng paghabi, gagawin mo ang iyong magiging tahanan. At sa tahanang iyong yayariin, ay doon ka mabubuhay. At nakita na lamang ng mga tao ang untiunting paglalaho ni Maria at nang ito ay maparam ay lumitaw ang isang malaking gagamba na noon din ay nagsimulang humabi ng kanyang tahanan. Nangabaghan ang mga tao. Hindi nila akalaing humantong si Maria 6a gayong kalagayan. Natitii han sila sa pagtingin sa patuloy na paggawa ng gagamba. Sa paggawa ng kanyang bahay. —Hanggan diyan mga anak ang kuwento. Maging aral nawa sa inyo ang alnapit ni Marla. —Napakalungkot po ng kanyang sinapit, ingkong. —Si Pekta ang nagsaEta. —Iyon ay nangyari, upang maputol ang kanyang kapalaluan. Kaya, kayo mga anak, iyang pagpapalalo sa kapuwa ay huwag ninyong magagawa-gawa. Mangilabot kayo sa sinapit ni Maria. —Isa nga pong magandang aral ang sinapit niya, ingkong. —Siya, kayo ay dapat nang lumakad. Il'ligpit pa ninyo ang-mga alaga ninyo. —Opo, ingkong. Lalakad na po kamt —Si Manuel ang nagpaalam. —Samahan kayo ng Mahal na Poon. —WAKAS— BUHAY NA LARAWAN (Buhat sa pahina 17) na kaibigang inanyayahan ni Abogado Santos, na siyang may handog ng idaraos na “stag party”, alangalang sa nalalapit na pakikipag-isangdibdib ni Rogel. Ito man naman ay naroon na rin at nakangiting nakikipagkamay sa bawa’t dumating at bumati sa kanya. I ^Z,--.7Z,- MANUEL ZAMORA Sumusugpo Sa Anemia! Aho y may anemia sapul pa noong ako’y na.-aaral sa mababang grado hanggang sa aking primera anyo ng "high school." Ako nuo'y pay at. maputla at mabrna sa blase. Matapos akonv matainom ng Tiki-Tiki Extract Manuel Tamura sa luwina ako ngayo’y mal uso g na may kutis na animo’y rosas at ang aking anemia ay ganap na naAndrea Bartn!„^e Ang Tiki-Tiki Extract Manuel Zamora ay isang maoisang pampalusog na. sagana sa Bitamina B complex, ito y suniasansala ai luinuiunas sa ocnBeri’ diuresis at anemia; tuxnutulong sa pagtunaw ng kinam at sumusugpo sa nagsiMinulang pagkatuyo. Ito y isang hgtas na panlun.is sa mga ka ramdamang nagpapahina. Ang nagdadalang-tao o i>agpjipasusong mga ma at mga bata ay kaHangang ito'ynO2riwi!“ataa5 Ur,nfi na rtu. SALAPING GANTIMPALA Ito »n;mR b,Song boteng ouy „ tc 98LR Hidolgo I Abril 11, 1958 BULAKLAK 81 Sinimu’an ang inuman ng alak .Isang madaling tablan, kaharap ng mga nagmamalagihay na rin ang lumapit pa kay Rogel, pagkatapos na tunggain ang nalalabing wiski sa kanyang hawak na kopa. —Bakit mo binili ang, buong baka... gayong mur' ang gatas at maaari ka na\ mang bumili ng unti-unti...? —tanong ng lasing nang tatangu-tango pa sa pagsasa’ita. —Siyanga..; bakit maaga kang nakaisip na magbigti..? —susog ding tanong ng isa n a m a n g nagmamalagihay nang mapulang-mapula ang mukha. Nangiti muna si Rogel, lumagok ng serbesa sa hawak na baso, saka marahang sumagot. . —Ang pag-aasawa ay katulad din ng kamatayan, mga kaibigan... Iya’y may panahon nang pagdating, sa ayaw mo’t sa ibig. .—Pero, kung hindi ka lumigaw, hindi darating iyan... —biglang sagot ng isa sa mga kaharap na namumu
Date: 1956
Rights